دکلره و بیرنگ کردن مو از مواردی است که امروزه در سالن‌های آرایش، مشتریان بسیاری پیدا کرده است. پودر دکلره مخلوطی از چند ماده شیمیایی است که برای روشن و بلوند کردن مو استفاده می‌شود. ترکیب عمده تشکیل‌دهنده این پودر، هیپوکلریت کلسیم است که به عنوان عامل سفید کننده عمل می‌کند.جالب است بدانید که از این ماده برای تصفیه آب نیز استفاده می‌شود. هیپوکلریت با نفوذ در ساقه مو و شکستن پیوندهای شیمیایی تشکیل دهنده کروموفور (کروموفورها مولکول‌هایی است که مسوولیت ایجاد رنگ را به عهده دارد) و تبدیل آن به یک ترکیب شیمیایی دیگر، رنگ طبیعی را از بین می‌برد و رنگ پلاتینی روی مو ایجاد می‌کند که می‌‌توان انواع رنگ‌های دلخواه را روی آن ایجاد کرد.استفاده مداوم از دکلره می‌تواند عوارض غیر قابل جبرانی برای مو به ارمغان بیاورد، بویژه کسانی که پوست حساسی دارند.این مواد به پوست سر آسیب جدی می‌رساند و در مواردی حتی می‌تواند ریزش مو و سفید شدن موها را به دنبال داشته باشد.این مواد روی ساقه مو اثرات مخربی می‌گذارد و باعث خشک شدن، تغییر شکل پروتئین‌های ساقه مو، شکنندگی، خشکی مو و موخوره می‌شود.برای کاستن از عوارض دکلره کردن موها رعایت نکات زیر می‌تواند موثر واقع شود:

۱- برای تغییر رنگ مو به رنگ‌های تیره‌تر معمولا محدودیتی وجود ندارد، ولی اگر می‌خواهید رنگ‌ موی خود را روشن‌تر کنید و برای این کار می‌خواهید از دکلره استفاده کنید، بهتر است سالانه یک تا دو بار بیشتر نباشد تا موی شما در این فاصله فرصت کافی برای رشد داشته باشد و رنگ‌های جدید آسیب‌ بیشتری به مو وارد نکند، چرا که دفعات زیاد این کار مو را خشک و شکننده و مستعد آسیب جدی می‌کند.

۲- همیشه قبل از دکلره کردن مو برای جلوگیری از حساسیت و التهاب، ابتدا روی قسمتی از موها آزمایش کنید. حساسیت ممکن است در حد قرمزی و خارش پوست و یا حتی شدیدتر به صورت تورم پوست سر باشد.

۳- بعد از دکلره کردن از شامپوهای ملایم مانند شامپو بچه و نرم‌کننده استفاده کنید، زیرا باعث لطافت بیشتر موها و شانه کردن آسان آنها ‌می‌شود و حتما بعد از استحمام سطح مو را با یک لایه از لوسیون‌ها و روغن‌‌های محافظ بپوشانید تا بتدریج مو بتواند به حالت اولیه برگردد. همچنین برای شکل دادن به این موها هرگز از باد گرم سشوار، اتوی مو و اسپری‌های حالت دهنده استفاده نکنید، چرا که در صورت استفاده، شکنندگی و خرد شدن مو را به همراه دارد.

goby   ماهی با نا م علمی  (Gobiodon histrio)  که در میان شاخه های مرجانی زندگی می کند هنگامی که مرجانهای مورد تهاجم قرار می گیرند از خود واکنش نشان می دهد.  وقتی مرجان دریایی با خطر جلبک های سمی دریایی مواجه می شود اقدام به آزاد سازی یک ماده شیمیایی ناشی از ترس می نماید که این ماده شیمیایی باعث تحریک ماهی کوچک ساکن و همزیست با این نوع مرجان می گردد و او بعنوان یک مدافع وارد عمل می گردد.

Society for Science